Χοντρικα το genre των Real Τime Strategy games καθιερωθηκε περιπου το 1995. Τιτλοι οπως το Dune, Command and Conquer και Warcraft ηταν πρωτοποροι. Καθε νεο game εφερνε και κατι νεο στο genre. Ομως η ιστορικη αναδρομη του genre δεν ειναι το θεμα μας.
Το 1998 βγηκε το Starcraft, ενα rts της Blizzard, το πιο πετυχημενο RTS game of all time. Οταν βγηκε ηταν απλα mindblowing. Το campaign του ηταν epic με cinematics που καναν εφφε σε blockbuster movies της εποχης να μοιαζουν ερασιτεχνικα. Οπως και το warcraft πριν απο αυτο, το καθε unit ειχε εκτος απο τα acknowledgments και διαλογους, πολλες φορες με references σε αλλα games και popular culture. Those voices haunt my childhood memories. In a good way.
To multiplayer ηταν (εγινε) balanced και το Starcraft εξελιχθηκε στο default competitive RTS game. To 1998 ηταν οτι καλυτερο κυκλοφορουσε.
Εστω ομως οτι στο λυκειο, σε μια χοροεσπεριδα, μια συμμαθητρια σου που ειχε πιει κατι παραπανω, σου κολουσε. Σε προσκαλεσε σπιτι της γιατι οι γονεις της ειχαν παει στο εξοχικο και φυσικα δεχτηκες. Ηταν η πρωτη φορα που γαμησες και ηταν τελεια. Δεν τα καταπιε, ουτε καν σου πηρε πιπα με την κανονικη εννοια. Κωλο δεν εδωσε. Δεν φωναζε, δε σου γρατζουνουσε τη πλατη αλλα δε σε εννοιαζαν αυτα. Σημασια ειχε οτι γαμησες μια ωραια γκομενα με απαλο δερμα και σφιχτο μουνακι.
Τελικα τελειωσατε το λυκειο και χαθηκατε. Πηγες φοιτητης σε αλλη πολη και εκει διευρυνες τους σεχουαλικους σου οριζοντες. Αρχισες να βλεπεις νεα πραματα. Πιο ωραιες, πιο καριολες, γκομενες που καναν παρτουζες, που διναν κωλο, που σε ξυπνουσαν με πιπα, που τις τραβαγες video και αλλα πολλα. Γενικα τελειως καυλε σκηνικα.
Αργοτερα, διακοπες χριστουγεννων ισως, που εχεις γυρισει σπιτι την συναντας στη γειτονια. Που χαθηκες, πως πας κτλ. Της λες να βρεθειτε να τα πειτε και κανονιζετε το ιδιο βραδυ για ποτο. Φαινεται πως ενδιαφερετε και καταληγετε σπιτι της μιας και οι γονεις της παλι λειπουν στο εξοχικο. Την ξαναγαμας μετα απο πολλα χρονια και ειναι ακριβως οπως τοτε. Ακριβως. Οπως. Τοτε.
Enter SC2. Ειναι ουσιαστικα το ιδιο παιχνιδι. Ειναι πολυ ωραιο συναισθημα αρχικα γιατι σου θυμιζει καποτε που πρωτογαμησες. Αλλα οσο περναει ο καιρος αρχιζεις και βλεπεις οτι δε σε καλυπτει. Δεν εμεινες στασιμος και σιγουρα δεν εμειναν στασιμες οι γυναικες της ζωης σου. Εχεις συνηθησεις να καταπινουν, να δινουν κωλο κτλ πραγματα που το SC2 δε τα κανει. 12 χρονια μετα και δεν εχει αλλαξει καθολου.
Θα βγουν μερικοι να πουν οτι δε χρειαζεται γιατι ειναι τελειο. Ειναι ηλιθιοι. Αγνοηστε τους. Αγνοηστε το hype, τα rave reviews και τα fanbois που κανουν σαν πεινασμενα zerglings οταν τους πετας ενα χοιρομερι. Το game δεν ειναι ασχημο αλλα μεχρι εκει. Δεν προσφερει κατι. Δεν εχει το ιδιο αντικτυπο που ειχε το original SC το 1998.
Καταρχας να εχουμε υπ' οψιν πως το SC εχει 3 φυλες και αρα 3 single player campaigns. To SC2 Wings of Liberty εχει μονο το Terran campaign και τα υπολοιπα θα βγουν με expansions αργοτερα. Το multiplayer ειναι full εκ πρωτης οψεως, κανεις δε ξερει ομως τι θα γινει οταν τα βγουν τα expansions.
Εν ολιγεις πληρωνεις full price για 2/3 του game. Να τι παιρνεις :
Τα γραφικα ειναι κλασσικα WoW-thinking Blizzard γραφικα. Ομορφα, ευκολα στο ματι και ικανα να τρεξουν και στο pc που ειχε στο παλιο γραφειο ο πατερας σου και το εχετε στο παταρι. Ο ηχος ειναι καθαρος, τα εφφε χαρακτηριστικα και τα voice overs δινουν ατμοσφαιρα και πλημμυριζουν με νοσταλγια τον εγκεφαλο σου.
Το story πολλοι θα το χαρακτηριζαν "basic". Διαφωνω μιας και τα παντα ειναι basic. Τα παντα αναγονται σε κατι το βασικο.
Σιγουρα ομως το story ειναι λειψο. Ο παιχτης βλεπει τα γεγονοτα απο τη σκοπια του Jim Raynor, ενος απο τους βασικους χαρακτηρες απο το πρωτο. Ο χαρακτηρας του αναπτυσεται αρκετα, ερχετε αντιμετωπος με σκληρες αποφασεις και προσωπικους δαιμονες. Ισως αλλος ενας side character να αναπτυσεται σε βαθμο να αρχισεις να νιωθεις κατι γι αυτον. Ολοι οι υπολοιποι περνανε αδιαφορα μπροστα σου. Μπορει στο επομενο cinematic να πεθαιναν και να σκεφτοσουν "ΟΒΟΒΟ ΜΑΛΙΑΝΓΚΑ ΔΕΣ ΓΡΑΦΙΚΑ!" αντι για τον ταδε χαρακτηρα που πεθανε.
Στο campaign εχεις την ελευθερια να επιλεξεις ποτε και ποιες αποστολες θα κανεις. Η καθε αποστολη σου δινει λεφτα για permanent αναβαθμισεις στα unit types σου και αρκετες αποστολες σου δινουν προσβαση σε νεα units. Δεν εχουν ομως κανενα σχεδον βαρος. "Οι αποικοι στον ταδε πλανητη χρειαζονται αμεση βοηθεια!". Ακομα και αν κανεις 10 αποστολες ενδιαμεσα παλι εκει θα ειναι και θα χρειαζονται βοηθεια. Δεν γινεται να χασεις. Σε κραταει απο το χερακι.
Ενδιαμεσα απο αποστολες πας στο flahship σου οπου μπορεις να κινηθεις μεταξυ διαφορων sections με ενα point and click interface και να μιλησεις μια διαφορα μελη του πληρωματος, να επιλεξεις διαφορα upgrades που ξεκλειδωνεις ειτε με χρηματα ειτε με research και να χαζεψεις διαφορα items, units και decorations. Το ολο concept μου φανηκε λιγο κλεμμενο απο Mass Effect βασικα. Παραλληλα στο campaign εχεις access σε βασικα Terran units που δεν εχεις στο multiplayer.
Gameplay. Its like getting into a time machine and going back to 1998. Εχω δει αθλια και κακοφτιαγμενα προσφατα RTS να εχουν πιο εξελιγμενο gameplay.
Το καθε race εχει τελειως διαφορετικα units αλλα το strategy καταληγει σε unit spam. Ολες οι μαχες ακομα και σε high level (απ' οτι ειδα σε μερικα demo) καταληγουν σε unit spam, blobing και attack move. Σιγουρα θελει "skill" για να παιξεις σε higher level αλλα δεν θα το καρατηριζα micro sensitivie. Ειναι περισσοτερο macro sensitive, να εχεις δηλαδη μια γερη οικονομια και αμυνα προκειμενου να μπορεις να υποστηριξεις ενα μεγαλο στρατο παρα να κανεις το μεγιστο δυνατον με ενα μικρο (σχετικα) αριθμο units. Ειναι δηλαδη το αναποδο του Warcraft 3.
Abilities ειναι μηδαμινα. Το καθε race εχει το πολυ 2 spellcasters με γενικης χρησης abilities και τα υπολοιπα ειναι καθαρα unit buffs. Καποια units κανουν blink, καποια boostαρουν το damage τους για λιγο αλλα δεν ειναι though sensitive abilities. Δεν χρειαζεται να τα ριξεις την καταλληλη στιγμη ή καποιο εντονο micro. Κυριως υπαρχει ελειψη σε AoE abilities που θα μπορουσαν να βοηθησουν εναντιων του blobing.
Η τελικη εικονα ενος multiplayer game ειναι μια γερη οικονομια και ενα blob απο διαφορα units αρκετα μεγαλο για να γονατιζει ati 5870 σε crossfire και η μονη αντεπιθεση ειναι ενα αντιστοιχως μεγαλο blob. Στο παλιο, τουλαχιστον, δεν ηταν απολυτως δυνατο λογω του χειρισμου. Υπηρχε 12 units limit σε καθε selection ή control group, επομενως ηθελε καποιο micro για να κουνησεις και να δωσεις attack orders σε 50 units. Στο SC2 ομως δεν υπαρχει τετοιο οριο και, οι περισσοτεροι, πολυ απλα groupαρουν ολα τους τα units και rightclickαρουν πανω σε οτι θελουν να πεθανει.
Εν τελει δεν ειναι unbalanced ή υπερβολικα ευκολο. Καθε race εχει ισες πιθανοτητες να νικησει και προκειμενου να φτασεις στο σημειο να εχεις ενα blob απο units πρεπει να ξερεις να manageαρεις την οικονομια σου. Παραλληλα υπαρχει και τακτικη, υπαρχει dancing, harashment κτλ. ομως τα περισσοτερα σταματανε μετα τα πρωτα 8 λεπτα παιχνιδιου. Μολις αρχισουν οι "μεγαλες" γραμμες παραγωγης units, spam > handling.
Τελος το execution. Ειναι για μενα το redeeming value για το παιχνιδι αυτο. Η Blizzard ασχετως αν κωλοσε να κανει κατι νεο, αν προτιμησε να κρατησει ευχαριστιμενους τους Κορεατες κτλ, εφτιαξε ενα ΑΠΙΣΤΕΥΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ pc game. PC exclusive μαλιστα. Δεν εχει bugs, performance issues και crashes.
Το Battle.net II ειναι πραγματικα απιστευτο platform για multiplayer. Σε αντιθεση με αλλα προσφατα games ολα τα features λειτουργουσαν την μερα του release. Δεν κολαγε το friendlist, δεν ειχε προβλημα το games (server) browser, δεν επεσε ο main server λογω πολλων users κτλ. Σκεφτομαι οτι το ιδιο συστημα θα εχει και το Diablo 3 και καυλωνω.
Εν τελει το game οπως ειπα δεν ειναι ασχημο. Ειναι μαλιστα καλο. Εχει fun και αν δεν εχεις μεγαλη εμπειρια απο προσφατους RTS τιτλους δε θα σου φανει "απλο" ή "παλιο" το gameplay. Εχει και σιγουρα θα εχει ενα πολυ δυνατο competitive scene.
Σιγουρα ομως δεν αξιζει τα 10αρια και 100%αρια που παιρνει. Το game ειναι basic στην καλυτερη. Η Blizzard πραγματικα καταφερε να κατακτησει τα charts μην κανοντας τιποτα απολυτως τα τελευταια 12 χρονια περα απο ενα graphics overhaul και ενα story απο 13χρονο fan του original game.
Αυτο ουσιαστικα με ενοχλει περισσοτερο στο gaming. Εχει καταληξει πολυ fanboiιστικο. Αν το ιδιο game εβγαινε σαν "Galactic battle wars : retribution" σιγουρα θα το ειχαν bashαρει για τα εμφανη προβληματα που εχει. Αλλα επειδη λεγεται Starcraft και φερει την σφραγιδα της Blizzard ειναι το next best thing after sliced bread ενω αλλα παιχνιδια που πολυ περισσοτερο αξιζουν αναγνωριση μενουν στην αφανεια.
