Παλιά σκεφτόμουν ότι τα άτομα που έχουνε μεγαλώσει σε χωριό, στερούνται κάποια πράγματα και γίνονται πιο κομπλεξικά όταν φτάσουν σε μία Α ηλικία. Ίσως να πίστευα πως έφταιγε αυτή η κλειστοφοβία/ξενοφοβία λόγω της μικρής κοινωνίας όπου τίποτα δε μπορεί να κρατηθεί μυστικό και όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Πάρτε για παράδειγμα το καράβλαχο δίδυμο K4fros & tOULOUR. Άτομα άξεστα, απολίτιστα που ενδυναμώνουν την παραπάνω μου πεποίθηση.
Μεγαλώνοντας όμως κατάλαβα ότι τελικά το να μεγαλώνεις σε μία μεγαλούπολη είναι χειρότερο από ότι σε μία μικρή κοινωνία. Χάνεσαι μέσα στη ανωνυμία που σου προσφέρεται και πλέον είσαι απρόσωπος, γίνεσαι σιγά σιγά υπάνθρωπος(googlare to tLR). Η έννοια του συνανθρώπου δεν υφίσταται πλέον, είσαι και εσύ ένας ακόμα μέσα στο χάος. Γιατί λοιπόν να ενδιαφερθείς για τον άλλο δίπλα σου; Όλο και κάποιος άλλος θα το κάνει για σένα. Μη σκοτίζεσαι. Συνέχισε να κοιτάς μόνο τον κώλο σου. Πάρτε για παράδειγμα τα μπάσταρδα Chester και Stewie, γέννημα θρέμμα Αθηναίοi, τι να περιμένει κανείς..;
Πέρα τώρα από την πλάκα και την προσπάθεια μου να πάρω ψήφους στο poll που γίνεται, βάσει της δικής μου προσωπικής εμπειρίας τα τελευταία 5 χρόνια στην Αθήνα και αφού βρέθηκα μάρτυρας σε πολύ τραγικά περιστατικά, να φίλε μου, η ανθρωπιά έχει χαθεί προ πολλού..
