Βρε Ορέστη μου, επειδή μιλάμε μεταξύ μας, τι περιμένεις ως απάντηση για τον ΣΥΡΙΖΑ; Να τον δικαιολογήσουμε ή να τον υπερασπιστούμε;
Ναι, είναι σιχαμένοι, ναι, ψηφίσανε το Μάαστριχτ, ναι, ταχθήκαν με την ΕΕ.
Όμως, ναι, είναι αριστεροί, ναι, στηρίξανε κινήματα στα οποία το ΚΚΕ έμεινε αδιάφορος θεατής.
Η δική μου ερώτηση, όπως και η δική σου, ήταν (επί ίσοις όροις) ρητορική. Προφανώς, μιλάω για το '89, τη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ (ξέρω, "για την πάταξη της πράσινης διαφθοράς") και, τρεις μήνες μετά, την οικουμενική (" ", κενό διοτί δεν έχω κάποια επίσημη δικαιολογία, πέραν του προφανούς: "θέλουμε και μεις κομμάτι από την πίτα").
Δεν περιμένω, προφανώς, απάντηση στα ρητορικά ερωτήματα, απλά θέλω να σου δείξω ότι εύκολα "παραγράφεις" λάθη, όπως αυτό της Βάρκιζας, για τα οποία το ΚΚΕ δεν έχει ΑΚΟΜΑ ζητήσει συγγνώμη (τόσα χρόνια μετά κι αποκατέστησαν τον Βελουχιώτη πολιτικά - πώς γίνεται να είχε δίκιο στη συνθήκη της Βάρκιζας και ο Βελουχιώτης που έλεγε ΟΧΙ και το κόμμα που έλεγε ΝΑΙ, μόνο το Αλεκάκι και ο πίθηκος ο Μαϊλης το γνωρίζουν), όπως αυτό της συγκυβέρνησης που, μεταξύ άλλων, έδιωξε τη συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας. Όταν έρχεται, όμως, η συζήτηση περί Συνασπισμού, να τους κοπεί το χέρι, δεν το συζητάμε, δε γίνεται να κάνουμε ενιαίο μέτωπο.
Δε συνεχίζω τη συζήτηση, είπαμε από κοντά, αλλά μου κάνει εντύπωση ΕΣΥ να μη βλέπεις ότι το χτεσινό το ΚΚΕ το ήθελε, το ζητούσε και το πέτυχε. Είχε σχέδιο, το εφήρμοσε, πήρε ακριβώς ό,τι ήθελε. Ε, κι αν τον δικόν τους άνθρωπο τον έχαναν από πέτρα αναρχικών και όχι από χημικά της αστυνομίας, δε θα τους χάλαγε ιδιαίτερα, όπως αποδεικνύεται, εκ των πραγμάτων, από την καταπληκτική επίσημη γραμμή του κόμματος.
Μου φαίνεται πως τον πέσοντα τον κλαίμε όλοι πλην της ηγεσίας του ΚΚΕ, ενώ τα μέλη του Κόμματος καλούνται να τον θρηνήσουν "ησύχως", wandering στην πλάνη και την προπαγάνδα μες στην οποία τους βουτάει η ηγεσία.
