Μια μέρα, μπάτσοι δέρνουν τον καραφλό γνωστό μας Αλέξανδρο Νίκα, μαζί και έναν μαλλιά, τον Κώστα Κοτς, και καθώς αυτός κατουρούσε τους πάντες με μανία, ήρθε η μάνα του zbou. "Μωρή πόρνη", της λέω, καθώς κλαίω, "είσαι ό,τι καλύτερο έχω γαμήσει τώρα τελευταία". Αποσβολωμένη απαντά: "πέφτω από τα σύννεφα".
Ξαφνικά, σκέφτηκε να ονομαστεί sofije και τότε ονομάστηκε Μανώλης.
Σε φάση τρομερής απαλεψιάς, είπα στη Σοφία Βακ: "τι βυζιά είναι αυτά;". Αφήστε τα κάτω, τα αφηνιασμένα, πριν έρθει η Πάμελα με τα ωραία βυζιά - ωσάν πεπόνια νομού Σερρών - και μας γνωρίσει επιτέλους τον κύριο με τα σου που αποβλακώθηκε στην τηλεόραση που έβλεπε 'Καφές με την Κυρία Βυζοπαλούμπη'.
''ΤΑΚΗ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ!'', αναφώνησε, ''Δεν αντέχω μακριά σου, σε θέλω από πίσω κι ας μεθύσω το πιο γλυκό Σοφάκι''.
Χτυπάει τηλέφωνο.
-Ποιός είναι?
-Ο Φρανκ.
Τί ήθελε? Αντιασφυξιογόνες μάσκες. Έκλασε κανείς?
Απάντηση κανείς... κι έτσι ήπια πεπσι για να ρευτώ δυνατά και βρωμερά αλλά μετά έκλασα δυνατά και ξαφνικά φώναξε κάποιος: ''Έξω πούστη!''
Αλλά εγώ συνέχισα να κοιτάω τριγύρω και λέω μέσα μου: τί μεγάλη που ήταν η εθνική ομάδα - όχι Καναδίας - και ξάφνου πετάγεται ένα μεγάλο αρχίδι χρώματος μωβ με ρίγες^_^_^ και λέει δε γαμιέστε.
Και ξαφνικά πετάγεται μία
... ξαφνική πεταχτού...
