Θα μπορούσες, σαν εργασία για το σπίτι, να κάτσεις να αναλύσεις τις "θέσεις" σου και να δεις ότι αυτό που σήμερα υποστηρίζεις έχει προέλθει από ένα κάρο θεωρίες της πούτσας που καμία εφαρμογή δεν έχουν.
Και μια που πιάσαμε το Μεταξά, αναμένω κάποια επιχειρήματα ότι οι πράξεις του δεν είχαν ως κίνητρο το καλό της χώρας του.
Προτού ξεκινήσουμε αυτή τη μακράάάά και ανούσια συζήτησηηηη, να κάνω μία - δυο ερωτήσεις:
α) Μπορώ να κάνω μόνος μου πραξικόπημα και να κυβερνήσω τη χώρα; Θα δείτε ότι οι πράξεις μου θα έχουν ως κίνητρο το καλό της χώρας μου. Προτού απαντήσεις, να σου πω ότι έχω μερικά φιλαράκια εδώ που ρωτούν το ίδιο πράγμα, φυσικά για τους εαυτούς τους.
Θέλω να πω, εάν δεσμευτώ και ξεκαθαρίσω a priori ότι θα κάνω ό,τι καλύτερο κρίνω εγώ (και μερικοί ακόμα, σε 70 χρόνια από τώρα) για τη χώρα μου, μπορώ να πάρω την εξουσία με τη βία; Αν θέλετε πολύ, θα σας βάλω να με χαιρετάτε δωρικά and stuff.
Αν, πάλι, προϋποτίθεται αυτή η διαδικασία, πώς ακριβώς διαφέρω από έναν πολιτικό που κάνει προεκλογική καμπάνια;
Μήπως δε χρειάζεται καν να πάρω την άδεια για να αναλάβω την εξουσία, χωρίς να γνωρίζουμε αν θα κάνω καλό ή κακό στη χώρα; Μήπως να κάνω πραξικόπημα από τώρα να τελειώνουμε;
Μόλις ξεμπερδέψουμε με αυτό, μπορείτε μήπως να μου απαντήσετε και σ' ένα άλλο ερώτημα;
β)
Υποτίθεται ότι τα μέτρα που λαμβάνονται γίνονται για το καλό της χώρας.
Αντ' αυτού ή και
κατ' επέκταση, ο Έλληνας πολίτης γίνεται φτωχότερος, οι άνθρωποι χάνουν εργασιακά δικαιώματα, αγοραστική δύναμη, ενίοτε τη στέγη πάνω από το κεφάλι τους... Εν τέλει, το να μπορείς, με νούμερα, να δικαιολογήσεις
το καλο της χώρας συνεπάγεται και
το καλό των πολιτών, σε όρους οικονομικούς, ελευθερίας, Παιδείας, κοινωνίας; Ή μήπως όχι;
