Ο,τι δεν ανηκει στο κεντρο,δεν μπορει να ειναι αντικειμενικο και δικαιο. Η μια πλευρα θελει να "φαει" την αλλη. Ειναι δωρον αδωρον να λες οτι εγω ειμαι δικαιος!(και μετα απο λιγο να λες θανατος στους φασιστες ή θανατος στους αναρχικους πχ)
Δεν είδα να απαντάς, οπότε θα ριχτώ λιγάκι πιο σοβαρός, παρότι με κάλυψε ο ζβου με την απάντησή του.
Θυμάμαι αμυδρά τη δική σου στάση απέναντι σε αναρχικούς ή και απλώς διαδηλωτές, στο παρελθόν (π.χ. Δεκέμβρης του 2008). Δε νομίζω ότι ήσουν το ίδιο "δίκαιος" και "αντικειμενικός".
Λοιπόν, η αριστερά δε θέλει να "φάει" τη δεξιά, η δεξιά θέλει να φάει οτιδήποτε δεν την εκφράζει, είτε αυτό λέγεται αριστερά, κέντρο ή ακόμη και δεξιά, είτε λέγεται χριστιανός, δωδεκαθεϊστής, ισλαμιστής, κομμουνιστής, εβραίος, αλβανός, τούρκος, κλπ.
Έχω ξαναγράψει για την τρομακτική διαφοροποίηση της Αριστεράς από οτιδήποτε άλλο, τουλάχιστον ως πολιτικής έννοιας και όχι ως κομματικής ταυτότητας. Η Αριστερά έχει στο επίκεντρο τον Άνθρωπο και δρα με βάση αυτή τη μία αρχή. Πες με, λοιπόν, ρομαντικό αλλά νομίζω ότι το δίκαιο είναι με την υπεράσπιση της αξίας κάθε ανθρώπινης ζωής και, συνήθως, ταυτίζεται με το δίκαιο των πολλών.
Τώρα, επίτρεψε μου να έχω τα κόμπλεξ μου και γω και να πιστεύω ότι οποιοσδήποτε δε σέβεται την αξία της ανθρώπινης ζωής και φέρεται κατά αυτής είτε δεν την αξίζει ο ίδιος και η λύση δεν είναι να του τη στερήσεις, αλλά να του παρέχεις Παιδεία.
Κάποιος θα μπορούσε να πει, άλλωστε, ότι δεν υπάρχει τίποτα "πιο αντικειμενικό" από το να αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους με τους ίδιους όρους που επιβάλλει η ιδεολογία τους και να είσαι, για παράδειγμα, φασίστας με τον φασίστα ή ρατσιστής με τον ρατσιστή, but we wouldn't want that now, would we?
Άρα, για να μην πολυλογώ, άτομο με αριστερές ανησυχίες είναι, εξ ορισμού, άτομο με ανεπτυγμένο το αίσθημα του δικαίου, εκτός αν η δικαιοσύνη ευνοεί ή / και περιορίζεται στη δική μας θρησκεία, φυλή, εθνικότητα, κοινωνική / ταξική ομάδα.
