Hitman Δεν έχω καταλάβει απο που και ως που δηλώνεις οτι αγαπάς την Ελλαδα και στα λεγόμενα σου τολμάς να αναφέρεις και το όνομα της Κύπρου.Επισης δεν εχω καταλάβει γιατι ολοι εσείς που υποστηρίζετε χρυσή αυγή και γενικότερα δηλώνετε εθνικιστές φοράτε την ταμπέλα οτι ειστε οι μοναδικοί οι οποίοι δεν προδίδεται την πατρίδα οταν την εχετε προδώσει επανειλημμένως.
Πάμε τώρα με στοιχειά.Για να μην βάλω δικές μου πηγες και μου πεις οτι διαστρεβλώνω και μιλάω μόνο από την μια πλευρά ας παμε με βικιπαιδεια που ας πούμε είναι πιο ''κοινώς'' αποδεκτό και πιο ''αντικειμενικό''
Γερμανοί κατακτητές/κατοχή και τάγματα ασφαλείας
Copy paste απο βικι
Από την πλευρά τους οι Γερμανοί είδαν ότι μια δύναμη κρούσης κατά της αντίστασης αποτελούμενη από Έλληνες είχε πλεονεκτήματα, καθώς οι ντόπιοι γνώριζαν καλύτερα το έδαφος, καθώς και τα πρόσωπα που συμμετείχαν στην αντίσταση
Το πρώτο Τάγμα Ασφαλείας, ή 1ο Τάγμα Ευζώνων, συγκροτήθηκε τον Μάιο του 1943, διοικητής του οποίου ανέλαβε ο συνταγματάρχης Ιωάννης Πλυτζανόπουλος. Όμως περί τα μέσα Ιουνίου αποφασίστηκε η συγκρότηση τεσσάρων ακόμη ταγμάτων. Έτσι τον Ιούνιο, Σεπτέμβριο, Οκτώβριο και μέχρι Δεκέμβριο του ίδιου έτους δημιουργήθηκαν στην Αθήνα άλλα τέσσερα τάγματα, με δυναμικό 300 οπλίτες και 20 αξιωματικούς έκαστο.[9] Η επάνδρωσή τους γινόταν με αξιωματικούς του στρατού, με υποχρεωτική κλήτευση νέων σειρών και αποστράτων αξιωματικών. Η φρουρά του Αγνώστου αποτέλεσε το φυτώριο και για τα επόμενα τακτικά "ευζωνικά τάγματα", καθώς η βασική εκπαίδευση δινόταν εκεί και στη συνέχεια τα Τάγματα έφευγαν για την ύπαιθρο, κυρίως δυτική Ελλάδα και την Πελοπόννησο, όπου επιμέρους τμήματά τους ίδρυσαν τοπικά Τάγματα. Για κάθε τάγμα ευζώνων προβλεπόταν δύναμη 600 ανδρών και 50 αξιωματικών, καθώς και ενός Γερμανού αξιωματικού
Ρόλο στη σύσφιξη των σχέσεων των εθνικιστικών οργανώσεων με τους Γερμανούς έπαιξαν και οι επαφές του Βρετανού πράκτορα Στοττ με τους τελευταίους, που κατά τους Βρετανούς έδρασε με δική του πρωτοβουλία.
Παράλληλα στην Πελοπόννησο ιδρύθηκαν επιπλέον Τάγματα, ως Πρότυπα Τάγματα Χωροφυλακής, που ουδεμία όμως σχέση είχαν με τα τάγματα Ευζώνων τόσο στη στελέχωση όσο και στην οργάνωση. Μετά από μακρές διαπραγματεύσεις του συνταγματάρχη Διονυσίου Παπαδόγκωνα με τους Ιταλούς και κατόπιν με τους Γερμανούς[13] οι μονάδες αυτές σιτίζονταν και εξοπλίζονταν από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής, ενώ τυπικά υπάγονταν στο Υπουργείο Εσωτερικών και το "Β' Αρχηγείο Χωροφυλακής". Αρχικά διστακτικοί οι Γερμανοί, επέτρεψαν τη δημιουργία των Ταγμάτων αυτών μετά και από προσωπική έγκριση του Χίτλερ
Δυο μέρες μετά την έγκριση του Χίτλερ, την 1η Νοεμβρίου του 1943, ιδρύθηκε στη Λακωνία το "Τάγμα Λεωνίδας", με όπλα από τους Γερμανούς[16] και επικεφαλής το Λεωνίδα Βρεττάκο, αδερφό του Τηλέμαχου Βρεττάκου που είχε συγκροτήσει προηγούμενα δύναμη στην Πελοπόννησο και δολοφονήθηκε από τον ΕΛΑΣ
Τα Τάγματα της Πελοποννήσου, που συγκροτήθηκαν σε χαλαρότερη βάση, φορούσαν στολές χωροφύλακα, πολιτικά ή παλιές γερμανικές και ιταλικές στολές.[17] Ανώτατος διοικητής των Ταγμάτων ήταν ο αντιστράτηγος -διοικητής των SS και της αστυνομίας στην Ελλάδα- Βάλτερ Σιμάνα. Διοικητές των Ευζωνικών Ταγμάτων χρημάτισαν ο Βασίλειος Ντερτιλής και στη συνέχεια ο Αντισυνταγματάρχης Ιωάννης Πλυτζανόπουλος.
Τα Τάγματα Ασφαλείας συνεργάζονταν στενά με τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής,[33] τόσο ως μάχιμη δύναμη σε επιχειρήσεις όσο και σαν σώμα φύλαξης αιχμαλώτων, υποστηρικτική δύναμη, και ως αποσπάσματα θανάτου. Η συνεργασία τους χαρακτηριζόταν από τους ίδιους τους Γερμανούς σε αναφορές τους ως εξαιρετική. Είχαν επίσης συμμετοχή στις γιορτές για τα γενέθλια του Χίτλερ και για την 25η Μαρτίου που διοργάνωσαν οι Γερμανοί.[19] Μετά την απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ, στις 20 Ιουλίου 1944, ο Παπαδόγκωνας του έστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα για τη διάσωσή του. Στο τηλεγράφημα απάντησε ο Χάινριχ Χίμλερ, αρχηγός των SS, ευχαριστώντας εκ μέρους του Φύρερ και υποσχόμενος επιπλέον εξοπλισμό για τα Τάγματα.[34] Η συγκρότηση των στρατιωτικών αυτών σωμάτων αποτέλεσε και αντικείμενο προπαγάνδας για τη ναζιστική πολεμική προσπάθεια. Προβλήθηκαν από το Υπουργείο Προπαγάνδας του Βερολίνου ως τα "σκληροτράχηλα παλικάρια στο πλευρό της Βέρμαχτ".[35]
Ένα από τα τελευταία πράγματα που έκαναν οι Γερμανοί αποχωρώντας από την Πελοπόννησο, ήταν να αφήσουν στα Τάγματα Ασφαλείας αποθήκες με πυρομαχικά και οπλισμό, για να συνεχίσουν τον πόλεμο εναντίον των κομμουνιστών. Ο Διοικητής των ευζωνικών Ταγμάτων Πλυτζανόπουλος υποστήριξε, καθώς πλησίαζε η απελευθέρωση, ότι οι Γερμανοί έπρεπε να αποχωρήσουν από την Ελλάδα χωρίς προβλήματα, για να αποφευχθεί περαιτέρω αιματοκύλισμα.[36] Τα Τάγματα Ασφαλείας κάλυψαν την αποχώρηση των Γερμανών, εντυπωσιάζοντας τον Σιμάνα με την πίστη και την αγωνιστικότητά τους.[37] Στην Πάτρα, ένας από τους όρους που έθεσε ο διοικητής του εκεί Τάγματος Κουρκουλάκος, προκειμένου να παραδοθεί, ήταν να αφεθούν οι Γερμανοί να αποχωρήσουν ανενόχλητοι.[38]
Η Χ ήδη από το 1943 απέκτησε επαφές με την κατοχική κυβέρνηση, που επισημοποιήθηκαν από την υπογραφή πρωτοκόλλου συνεργασίας εφτά "εθνικών οργανώσεων" (Οργάνωση Χ, ΡΑΝ, Εθνική Δράση, ΕΔΕΣ Αθήνας, ΕΔΕΜ, ΕΚΟ, Τρίαινα) με την Υπηρεσία Πληροφοριών του Υπουργείου Άμυνας της κατοχικής δοσιλογικής κυβέρνησης[3]. Πλέον, όποτε τα μπλόκα των Ταγμάτων Ασφαλείας συλλαμβάναν ενόπλους των οργανώσεων αυτών, τους άφηναν ελεύθερους επιστρέφοντας τον οπλισμό τους[4]. Εξάλλου, πολλοί εύζωνοι των Ταγμάτων Ασφαλείας ήταν ταυτόχρονα και μέλη της Χ[5].
Εξάλλου, σε πολλές μάχες του ΕΛΑΣ με τα Τάγματα Ασφαλείας, οι χίτες πήραν ανοιχτά θέση μάχης στο πλάι των δοσιλογικών σωμάτων. Οι χίτες, άλλωστε, εξοπλίζονταν από τους Γερμανούς στην Κατοχή, ενώ λέγεται ότι η Χ έδινε πληροφορίες στις ναζιστικές αρχές για πιθανά σημεία στα οποία βρίσκονταν κομμουνιστές. Χαρακτηριστικά, ο Κρις Γουντχάουζ έγραψε, ότι η Χ ήταν σχεδόν άγνωστη πριν την Απελευθέρωση, και πως ό,τι ήταν γνωστό για τη Χ δεν παρέπεμπε σε Αντιστασιακή δράση, αλλά σε δράση ανάλογη με την Κου Κλουξ Κλαν
